Hełm z przełomu XIV- XV wieku. Bardzo popularny w czasach bitwy pod Grunwaldem i wojny stuletniej we Francji.
Hełm typu psi pysk – jeden z charakterystycznych rodzajów tak zwanych przyłbic. Nosiło je ciężkozbrojne rycerstwo od XIV aż do XVI wieku (czyli stosowane były jeszcze w renesansie). Charakterystyczne dla hełmu typu przyłbica była ruchoma zasłona (przyłbicą nazywany był cały hełm a nie tylko sama zasłona). Typowa przyłbica miała kształt stożka ułatwiający ześlizgiwanie się ciosów zadanych rycerzowi poprawiając ochronę jego głowy. Do przyłbic stosowano różne zasłony. Jedną z nich była zasłona typu psi pysk (tak kojarzyła się ludziom w średniowieczu). Specjalnie wyprofilowana miała za zadanie chronić przed pchnięciami na twarz, szczególnie przed tymi wymierzonymi kopią. Stosowana była głównie przez rycerstwo ciężkozbrojne ponieważ hełm tego typu był drogi i dedykowany specjalnie dla walki na kopie. Od gestu podnoszenia zasłony na widok przyjaznego rycerza wywodzi się współczesny gest salutu wojskowego.